به هیچ وجه قصد ساختن وبلاگ رو نداشتم اما چه کنم که دیگران چنین نمی خواهند !
به هر صورت اومدم اما نمی دونم تا کی می تونم ادامه بدم ....این وبلاگ رو بیشتر برای دوست سر خط(ی) خودم درست کردم چون احساس کردم از
پیام گذاشتن من در وبلاگش بدون نشانی خیلی نا را حت شده اند !
از همه ی اونهایی که وبلاگم رو می خونند می خوام که با نظرات خودشون کمکم کنند ؛ حتی اگه نظر تلخی باشه ! این من واین نی لبک من ! باید
ببینم نی لبک من چه جوری صدایش رو به گوش ها می رسونه ....خدای نی لبک ها کمکم می کنی ؟!
سلام و خسته نباشید
بی نام و نشان بودن با نام و نشان نداشتن از کجا تا کجا فاصله دارد . نام و نشان ( ولو مستعار ) نشانگر دست کم بخشی از هویت انسان است و بی آن ها ... بگذریم .
هنوز هم نامی یا نشانی از شما نمی بینم و تا آن روز تنها نظاره گر وبلاگ شما خواهم بود و بی تردید نظرات شما تا آن روز در ... سر خط جایی نخواهد داشت .
... سر خط آن قدر بزرگ شده است که حوصله و تحمل شنیدن
همه حرف ها و نظرها را داشته باشد .
از بدیهیات ورود به دنیای مدرن ( دست کم ) سعی در بکار بردن آداب آن ست . این طور نیست ؟ دنیای مجازی فرصتی برای قرار گرفتن در معرض نگاه دیگران است و البته وقتی راه گشا خواهد بود که اطلاع رسانی با آداب خود انجام پذیرد .
باقی بقایتان
سلا م سید عزیز !
چرا دست به انتحار زدی پسر ؟ حیف نبود ؟ اگه من مقصرم معذرت می خوام ...تابعد !