بازم میام به دیدینت...
این شعر زیبا از شایا تجلی رو تقدیم همه ی دوستانم می کنم ُ بخونید و لذت ببرید :
بازم میام به دیدینت...
ای نازِ مهربون سلام ، باز اومدم به دیدنت
حال و هوام بارونیه ، از غمه پر کشیدنت
همبازی قشنگ من ، حالت چطوره مهربون ؟
خوش میگذره بدونِ ما ، زندگی توی آسمون
خورشید خانوم حالش خوبه؟ از آسمونا چه خبر ؟
اینجا هنوزم ابریه ، از وقتی که رفتی سفر
عزیزم از خودت بگو ، چشمای نازت چطورن ؟
جات خالیه روی زمین ، بچه ها از گریه پُرن
فراشِ پیرِ مدرسه ، دیروز سراغِ تو گرفت
لاله بهت سلام رسوند ، ادرس داغِ تو گرفت
مبصرِ اخموی کلاس ، دلش واسه تو تنگ شده
شبنم احمدی حالا ، عاشق شده ، زرنگ شده
ترانه رُ یادت میاد ، این روزا خواستگار داره
دوربرش نمی شه رفت ، همش میگه که کار داره
افشینُ که یادت میاد ، اون که بهت شماره داد
این روزا به هوای تو ، همه جا دنبالم میاد
چند بار ازت خبر گرفت ، گفت : اتفاقی افتاده ؟
امروزم انگار اومده ، پشت درختا ایستاده
هنوز خبر نداره که عشقش از اینجا پَر زده
امرزو دیگه آوردمش ، ببین چقد حالش بده
چه روزگارِ سختیه ، طاقتِ من تموم شده
تمومه خاطرات خوب ، با رفتنت حروم شده
خُب بگذریم باز چه خبر ؟ چه میکنی با سرنوشت ؟
انگاری خوش میگذرونی ! تنها که نیستی تو بهشت !
هفته ی بعد قراره که دسته جمعی با بچه ها
یه سر بیام به دیدنت ، با چند تا از معلما
حالا دیگه باید برم ، بازم میام به دیدنت
هفته به هفته نازنین ، از غمه پَر کشیدنت...
من هم می میرم !
شعری زیبا از مرحوم سلمان هراتی که طراوت ایمان را با خود به همراه داشته وعشق را در تو جاری می کند .بخوانید :
من هم می میرم اما نه مثل ...
من هم می میرم
اما نه مثل غلامعلی
که از درخت به زیر افتاد
پس گاوان از گرسنگی ماغ کشیدند
وبا غیظ ساقه های خشک را جویدند
چه کسی برای گاوها علوفه می ریزد؟
من هم می میرم
اما نه مثل گل بانو
که سر زایمان مرد
پس صغرا مادر برادر کوچکش شد
و مدرسه نرفت
چه کسی جاجیم می بافد؟
من هم می میرم
اما نه مثل حیدر
که از کوه پرت شد
پس گرگ ها جشن گرفتند
و خدیجه بقچه های گلدوزی شده را
در ته صندوق ها پنهان کرد
چه کسی اسبهای وحشی را رام می کند؟
من هم می میرم
اما نه مثل فاطمه
از سرما خوردگی
پس مادرش کتری پر سیاوشان را
در رودخانه شست
چه کسی گندم ها را به خرمن جا می آورد؟
من هم می میرم
اما نه مثل غلامحسین
از مارگزیدگی
پس پدرش به دره ها و رود خانه های بی پل
نگاه کرد و گریست
چه کسی آغل گوسفندان را پاک می کند؟
من هم می میرم
اما در خیابانی شلوغ
دربرابر بی تفاوتی چشمهای تماشا
زیر چرخ های بی رحم ماشین
ماشین یک پزشک عصبانی
وقتی که از بیمارستان بر می گردد
پس دو روز بعد
در ستون تسلیت روزنامه
زیر یک عکس 6در 4 خواهند نوشت
ای آنکه رفته ای...
چه کسی سطل های زباله را پر می کند؟
مصاحبه با آلت دست غربی ها شیرین عبادی !
از هنگامی که اون جایزه ی معنا دار به این خانوم خانوما داده شد همه فهمیدن که آقا این یک نگاه سیاسی بیش نیست !
خدا ما رو از دست این گونه ایرانی نجات بده چه قدر راحت وطن فروشی می کنند !
راستی دوست من نظر شما در این باره چیه ؟
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
شیرین عبادی در مصاحبه با روزنامه مترو
تحریم نکنید، فشار سیاسی بیاورید
۲۱ اسفند ۱۳۸۴
مترجم: علی جواهرفروش
روز چهارشنبه 8 مارس [17 اسفند]، شیرین عبادی، وکیل و برنده جایزه صلح نوبل ، با فیلیپ دوست بلازی وزیر امور خارجه فرانسه، ملاقات کرد. طی این دیدار فرصتی پیش آمد تا از این مدافع حقوق بشر درخصوص عقاید مردم ایران پیرامون مسأله هسته ای و حاشیه هایی که ازسوی غربی ها در این زمینه وجود دارد، سؤالاتی پرسیده شود.
به نظر شما برنامه هسته ای چه چیزی برای حکومت اصولگرایان به ارمغان می آورد؟
حکومت ایران موفق شده تا از پرونده اتمی به عنوان عاملی برای دوام غرور ملی استفاده کند. جدا از مسایلی که درخصوص غیرمردمی بودن این حکومت و بی صبری که ازسوی مردم برای برداشتن موانع موجود در ایجاد دموکراسی و آزادی بیان وجود دارد، مسأله اتمی به مؤثرترین حربه برای پست شمردن اروپا و ایالات متحده تبدیل شده است. به علاوه، درصورت موفقیت این پرونده، مشروعیت جاه طلبی ها و زیاده خواهی های ایران در سطوح منطقه ای و بین المللی توجیه خواهد شد.
علیرغم ظواهر موجود، به نظر می رسد که رییس جمهور احمدی نژاد از قدرت کافی برخوردار نیست. آیا در نزد حکومت تقسیماتی وجود دارد؟
خیر، هیچ تقسیم بندی وجود ندارد و همه با هم متحدند. آنها معتقدند که درصورت دستیابی به بمب، تحقیر و کوچک شمردن مردم باز هم ساده تر خواهد شد.
همان طور که می دانیم آژانس اتمی، پرونده ایران را به شورای امنیت ارسال کرد. چگونه می توان تهران را متقاعد نمود تا از برنامه اتمی نظامی خود به برنامه ای صلح آمیز روی آورد؟
تا این زمان، حکومت به منظور استفاده بهینه از وقت خود، با اروپایی ها و روس ها به مذاکره پرداخته و دراین خصوص نیز موفق بوده است. به عقیده من، تحریم های اقتصادی بی نتیجه اند و سختی های آن صرفاً گریبانگیر مردم خواهد شد. ولی من به فشارهای سیاسی معتقدم که می توانند درخصوص یک موضوع حساس و قابل توجه اعمال شوند: حقوق بشر.
باید برای ایجاد دموکراسی اصرار ورزید و درباره سرنوشتی که زندانیان سیاسی به آن دچار شده اند، افشاگری کرد. دراین رابطه، تهدیدهایی را که در مورد خانواده این زندانیان روا می شود و موانعی را که در دفاع از آنان به وجود می آید، نباید ازقلم انداخت. دراین خصوص، تفکرات ایرانیان بسیار حساس است، به ویژه جوانانی که به اینترنت نیز دسترسی دارند و مایلند از بند شستشوهای مغزی که در مطبوعات رسمی وجود دارد، خلاص شوند. شما در فرانسه این مسایل را با صدای بلند بازگو می کنید و نمی گذارید که زندانیان سیاسی ما فراموش شوند.
در شورای امنیت، این فرانسه است که باید بحث پیرامون مسأله حقوق بشر در ایران را مطرح کند.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
فصل نمک ریز
سلام دوستان من !
این غزل هم تقدیم شما از یک دوست به نام رضا کرمی ! باشد که بخوانید و لذت ببرید :
گــــــریزی نیست ازتاوان پاییزی که در پیش است
پریشان شو دل از فردا ی خونریزی که در پیش است
چــــه دارید ای غـــــزلهای غبــار آلوده در دفتــر
برای آن شب شعر غم انگیزی که در پیش است
هجـــــوم زخمها و شانه ی بی تاب !دشـــــوارست
دوام آورد در فصل نمکـــــــریزی که در پیش است
کـــــدامین شمـــــا مردم در این شبــــهای طولانی
یقین دارد به آن زخم سحر خیزی که در پیش است
اگــــر در ســـــر گذر از خویشتن دارید بســــــم الله
مسجل میشود کم کم هرآن چیزی که در پیش است
دوست...!
یک شعر از فریدون مشیری که همیشه با من و همراه منه . خیلی این شعر رو دوست دارم می خوام شما هم این شعر رو بخونید و لذت ببرید :
دردی اگر داری و
همدردی نداری
با چاه آنرا در میان بگذار
با چاه !
غم روی غم اندوختن
دردی است جانکاه !
گفتند این را پیش از این
اما نگفتند
گر دوستان
در چاهت افکندند و رفتند
آنگاه دردت را کجا فریاد کن
آه !
...وبه آغاز کلام!
به هیچ وجه قصد ساختن وبلاگ رو نداشتم اما چه کنم که دیگران چنین نمی خواهند !
به هر صورت اومدم اما نمی دونم تا کی می تونم ادامه بدم ....این وبلاگ رو بیشتر برای دوست سر خط(ی) خودم درست کردم چون احساس کردم از
پیام گذاشتن من در وبلاگش بدون نشانی خیلی نا را حت شده اند !
از همه ی اونهایی که وبلاگم رو می خونند می خوام که با نظرات خودشون کمکم کنند ؛ حتی اگه نظر تلخی باشه ! این من واین نی لبک من ! باید
ببینم نی لبک من چه جوری صدایش رو به گوش ها می رسونه ....خدای نی لبک ها کمکم می کنی ؟!